Stichting Kupika
Schoolmedewerkster Agnes
Mijn naam is Agnes en ik werk op een middelbare school in Noord-Oeganda. Noord-Oeganda is een van de armste gebieden in Oeganda, Mijn dorp heeft dit jaar pas stroom gekregen. Als we in het dorp of op school ergens stroom nodig voor hadden, moesten we een diesel generator aan zetten. Iedereen kookt hier nog op brandhout, de mensen in het dorp maar ook de leerlingen en docenten op school.
Tijdens de droge tijd is het hier erg dor en droog. Daarom eten we dan gedroogde bonen. Het nadeel is dat deze bonen wel vijf uur nodig hebben om te koken. Op school kook ik voor het personeel en thuis voor mijn kinderen. Ik kook eigenlijk de hele dag en sta dus ook de hele dag in de rook. Aan het einde van de dag voel ik mijn ogen en longen branden.
Door de cookingbag hoef ik minder lang te koken. Nadat de bonen een uur lang op het vuur hebben gestaan, zet ik de pan met bonen in een cookingbag. Hierdoor hoef ik veel minder lang in de rook te staan.
Mijn kinderen én de docenten op school vinden de bonen net zo lekker als normaal. Daarnaast spaar ik een hoop brandhout. Ik ben erg blij met de cookingbag en raad hem zeker aan mijn vriendinnen aan.
Project 'Re-visit Karenga': december 2021
Van februari tot juni 2015 heb ik, Jon Heuts, oprichter van stichting Kupika, mijn tijd tijdens mijn minor internationalisering in Karenga, Noord-Oeganda doorgebracht. Meer dan vier maanden heb ik samengewerkt met de mensen op school en uit het dorp. Toen stichting Kupika in 2019 een feit was, moest Karenga natuurlijk wel een van de eerste projectlocaties worden.
Na vier jaar niet in Oeganda te zijn geweest, liep ik in november 2019 opnieuw de school binnen. Agnes herkende mij meteen en een warm welkom volgde. De dag erna hebben wij samen gekookt voor de docenten door middel van een cookingbag. Agnes begreep het meteen en nam zowat de regie van de workshop over. Vol enthousiasme en een brede lach serveerde ze de bonen aan de andere docenten. Daarbij vertelde ze dat ze echt maar één uur op het vuur hebben gestaan in plaats van de gebruikelijke vijf uur. Na de workshop wilde ze gelijk een cooking hebben om te thuis te gebruiken.
In december 2021 kwamen we terug in Karenga en troffen Agnes opnieuw in de school. Ze was nog steeds lyrisch over haar cookingbag. Ze organiseerde de dag erna een workshop voor haar vriendinnen om hen te overtuigen ook een cookingbag te kopen. Dat lukte!
Agnes is een van die speciale vrouwen wiens enthousiasme en durf voor iets nieuws aanstekelijk werken. Daarom is Agnes nu verantwoordelijk voor de lokale verkoop van cookingbags in Karenga. In ruil voor de diensten die Agnes levert, mag zij de winst behouden van de cookingbags. Van het geld kan ze zichzelf beter onderhouden en haar kinderen naar school sturen. Het laat zien hoe simpel een cookingbag ook is, de impact voor mensen zoals Agnes, Enid en Isaac zijn erg groot. Dat maakt ons trots op het werk dat wij doen.